پژوهشهای پیشین نشان دادهاند که تیرومیمتیکها یا داروهای مشابه هورمون تیروئید طبیعی بدن، راه احتمالی مقابله با چاقی که بیش از ۱۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان به آن دچارند و همچنین سایر عارضههای متابولیسمی مانند دیابت نوع ۲ است. به گفته محققان، از جمله پژوهشگران دانشگاه ماساچوست، هنگام استفاده از این گونه داروها، درمان هدفمند کلید موفقیت است.
به گفته آنها، اگر دارو بهصورت گزینشی به کبد رسانده نشود، میتواند عوارض داشته باشد. به گزارش «ایندیپندنت»، دانشمندان تلاش کردند بستر جدیدی برای انتقال مولکولهای کوچک و بزرگ ایجاد کنند تا دارو به محل درست در بدن برسد. در تازهترین پژوهشی که در نشریه پیانایاس نکسوس (PNAS Nexus) منتشر شده است، گروهی از موشها بهمدت ۱۰ هفته برنامه غذایی مملو از چربی، شکر و کلسترول داشتند تا وزنشان 2 برابر شود و همزمان به گروه کنترل موشها غذاهای سالم داده شد.
پژوهشگران هر روز به موشهای چاق دارو دادند که داخل نانوژل بستهبندی شده بود و از طریق تزریق منتقل میشد. موشهای تحت درمان وزن اضافهشان را کامل از دست دادند و هیچگونه عوارض جانبی نامطلوبی مشاهده نشد. دانشمندان توضیح دادند وقتی حامل نانوژل به سلولهای کبد میرسد، آنزیم گلوتاتیون بدن، پیوندهای ژل را میشکند و دارو را آزاد میکند.
سپس، دارو گیرنده بتای هورمون تیروئید سلولها را فعال میکند که به کاهش سیستمی سطح مولکولهای چربی در بدن منجر میشود و تولید اسید صفراوی و چربیسوزی را افزایش میدهد. پژوهشگران دریافتند که پس از 5 هفته درمان، موشها به وزن طبیعی بازگشتند؛ حتی با اینکه برنامه غذایی پرچرب ادامه داشت، آنها همچنین مشاهده کردند که سطح کلسترول در موشها کاهش یافت و التهاب کبدشان رفع شد. هرچند تولید و گسترش این دارو نیازمند کار و تحقیق فراوان روی موش و انسان است، پژوهشگران امیدوارند این روش درمانی سرانجام به دارو تبدیل شود.